At, si voluptas esset bonum, desideraret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Duo Reges: constructio interrete. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ubi ut eam caperet aut quando?

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam. Quid est enim aliud esse versutum? Si longus, levis; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Si longus, levis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quid censes in Latino fore? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Summus dolor plures dies manere non potest? Itaque his sapiens semper vacabit.

Quid censes in Latino fore? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Haeret in salebra. Tenent mordicus. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Quis enim redargueret? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Haec dicuntur inconstantissime. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Ut aliquid scire se gaudeant? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sed plane dicit quod intellegit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Sed hoc sane concedamus. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Et nemo nimium beatus est;

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.