Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae contraria sunt his, malane? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Efficiens dici potest. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Tubulo putas dicere? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Tria genera bonorum; Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex.

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Eaedem res maneant alio modo. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Recte dicis; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cur iustitia laudatur? Tubulo putas dicere? Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Bork Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Si enim ad populum me vocas, eum. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.

Itaque contra est, ac dicitis; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Tenent mordicus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Bork Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Itaque fecimus. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?