Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Duo Reges: constructio interrete. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Quae est igitur causa istarum angustiarum? Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Sed tamen intellego quid velit. Quod iam a me expectare noli. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Si longus, levis.
Bork
Sit enim idem caecus, debilis. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Iam in altera philosophiae parte. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Refert tamen, quo modo. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Quae duo sunt, unum facit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Bork Sit enim idem caecus, debilis. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.
Tria genera bonorum; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quod quidem nobis non saepe contingit. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. An haec ab eo non dicuntur?
Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Quae contraria sunt his, malane? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Sed residamus, inquit, si placet. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Proclivi currit oratio. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ergo, inquit, tibi Q. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Negare non possum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.