Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed tamen intellego quid velit. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Si enim ad populum me vocas, eum. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.

Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.

Duo Reges: constructio interrete. Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Primum divisit ineleganter; Tum mihi Piso: Quid ergo? Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Ut id aliis narrare gestiant? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Iam in altera philosophiae parte. Velut ego nunc moveor. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Primum quid tu dicis breve? Cyrenaici quidem non recusant; Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Non igitur bene. Praeclare hoc quidem. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Bork

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?