Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sed quot homines, tot sententiae; Odium autem et invidiam facile vitabis.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quare conare, quaeso. Nunc vides, quid faciat. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.

Quare ad ea primum, si videtur;

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ad eos igitur converte te, quaeso. Confecta res esset. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Sumenda potius quam expetenda. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Bork

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Satis est ad hoc responsum. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quod equidem non reprehendo; Quod cum dixissent, ille contra. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Tanta vis admonitionis inest in locis;

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Res enim concurrent contrariae. Cave putes quicquam esse verius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Iam enim adesse poterit. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Est, ut dicis, inquit; Omnis enim est natura diligens sui. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sed quot homines, tot sententiae; Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;