Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Itaque contra est, ac dicitis; Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Duo Reges: constructio interrete. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;

Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quid ergo? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.

Bork Pauca mutat vel plura sane; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quid adiuvas? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. At eum nihili facit; Quare attende, quaeso.

Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Cur id non ita fit? Id Sextilius factum negabat. Qualem igitur hominem natura inchoavit? In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Cur post Tarentum ad Archytam? Quae sequuntur igitur? Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Si longus, levis dictata sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Tenent mordicus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Pauca mutat vel plura sane;

Ut aliquid scire se gaudeant? Nam de isto magna dissensio est. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Poterat autem inpune; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.